. لحظه عروجت چه سخت و جانکاه است آن هنگام که با وداع تلخت ما را دو باره در ماتم و اندوه فرو بردی .آیا نمیدانستی تحمل این غم برای سومین بار در کلبه کوچک ما دیگر امکان پذیر نیست چرا رفتی چرا در این وادی وحشت بی وداع راهی سفری بی انتها شدی آن شب که حسین رفت تو خود بی تحمل و بیقرار شدی و بعد از آن تحملت در این دنیای مادی کم شده بود .داداش جونم چگونه این بار طاقت فرسا را به دوش بکشیم در حالی که کوله بار غم و غربت پدر و حسین حسن هنوز بر دوشمان سنگینی میکند .اما میگویم پرواز کن ای پرنده سبکبال و فارغ از دنیا سفر سلامت به پدر و حسین سلام غریبانه ما را برسان