داستانی شیرین....

حکیمی زاغی را دیدکه با لک لکی طرح دوستی ریخته...با هم می نشینندوبا هم پرواز می کنند..

دو مرغ از دو نوع.زاغ نه قیافه اش و نه رنگش با لک لک شباهتی دارد.تعجب کرد که زاغ با لک لک چرا؟

نزدیک انها رفت و دقت کرد دید هر دو تا لنگند..

ان حکیمی گفت دیدم هم تکی...دربیابان زاغ را با لک لکی..

در عجب ماندم بجستم حالشان...تا چه قدر مشترک یابم نشان

چون شدم نزدیک و من حیران ودنگ...خود بدیدم هر دوان بودند لنگ..

این یک پایی بودن دو نوع حیوان بیگانه را باهم انس داد..

اانسانها نیز هیچ گاه بدون جهت با یکدیگر رفیق و دوست نمیشوند..کما اینکه هیچوقت بدون جهت با یکدیگر دشمن نمی شوند