اشک فراق...

میکنم ناله که از تو خبری نیست مرا.....غیر تو را رهبر والا گهری نیست مرا

مرغ بشکسته پرم کی شوم ازاد زبند...تا بیایم به برت بال وپری نیست مرا

ترسم ان روز زحال دل محنت زده ام...شوی اگاه که دیگر اثرنیست مرا

مانده ام مات که با ان همه اقایی ومهر...از چه بر درگه لطفت گذری نیست مرا.. 

 نکشم دست ز دامان تو ای مونس...به خدا غیر تو یار دگری نیست مرا..

روزم از هجر تو شام وشب و من...تا نیایی تو امید سحری نیست مرا...

دلوازا..شب میلاد تو باشد شب قدر...که از این شب شب فرخنده تری نیست 

ساخت مهر تو مرا..از دوجهان.....جز ولای تو ز دنیا ثمری نیست مرا

سالها شد که به هرجمعه به امید...میکنم ندبه...که از تو خبری نیست مرا

گرسخن در خور وصف تو نگفتم...چه توان کرد که جز این هنری نیست

نازنینا به جز از موی سپید و رخ زرد..تا نثار تو کنم سیم و زری نیست مرا

مدح اجداد تو را گفتم و دانم به یقین..که از این به..به دو عالم اثری نیست مرا

سروریم گشته عجین مهرتو در اب...بهتر از حب تو یکتا گهری نیست مرا..