شهید احمد برازنده...

درسال 1325 متولد شد...در زمان انقلاب مدتی در شهر پاسداری و نگهبانی میداد..در راه اندازی و تحرک دسته های راهپیمایی نقش موثری در صحنه پیکار داشت.....

در ایام نوجوانی و جوانی خویش پا به عرصه مقابله با طاغوت نهاد...وبارها به دست ساواک زندانی شد و مورد شکنجه قرار گرفت..این شکنجه ها کوچکترین تاثیری در اراده وی بوجود نیاورد..بعد از پیروزی انقلاب بعضویت بسیج درامد و در تدارک و تنظیم امور سپاه فعالیت خود را اغاز نمود..شهید بعد از مدتی فرماندهی گروه ضربت را بعهده گرفت.. 

 

او در تاریخ 11 ابان سال 1359 به یگانه معبودش پیوست..از شهید 6 فرزند به یادگار مانده است..وقتی دعوت خدا را لبیک گفت فرزند ارشد شهید فقط 10 ساله بود..مزار پاکش در جوار امامزاده علی صالح قرار دارد...روحش شاد..یادش همیشه جاویدان....

میخوام در پایین این متن چن کلمه درد دل کنم...پدرم واسه ناموس و حیای این مرز و بوم به شهادت رسید...مثه همه شهدایی که واسه این مملکت جانشونو فدا کردند و شهادت رو به این زندگی بی ارزش ترجیح دادن..اونا رفتن که ما زنده بمونیم..زندگی کنیم.در ارامش باشیم که به لطف اونا الان مملکتمون این ارامشو داره..که مدیون این شهدا هستند..ولی متاسفانه عده ای ایثار و جانفشانی شهدا را لوث میکنند..اینا همونایی هستن که در موقع جنگ تحمیلی در سوراخ موش ها پنهان میشدند والان دارن اربابی میکنند...طرف اومده میگه مگه خانواده شهید نیستید پس وضعتون خوبه...منم در جوابش گفتم چه وضعی..پدرم شهید شد چه کسی به فرزندانش توجهی کرد..چه کسی رسیدگی کرد..بچه هایی که همشون زیر 10 سال بودن..من خودم 1ساله بودم که پدرم شهید شده..برادر کوچیک من تو شکم مادرش بوده..چه سختیهایی نکشیدیم در 8سال جنگ تحمیلی..بعدشم چه کسی تونست جای پدرمو پر کنه...تنها کسی که به پاهای ماها سوخت و جوانیش را فدا کرد مادرم بود..مادری که الان 61 سالشه..ولی حتی یه خونه هم از خود نداره..کدام مسوول جوابگو هست..کارمندان محترم بنیاد شهید استان ایلام بیایید جوابگو باشید..چطور وجدانتون راحته ..فقط بلدین مفت بخورین..اونم از حق فرزند شهید..شما در روز قیامت باید پاسخگو باشید..چرا من 36 ساله مجردم حتی کار هم ندارم..چرا برادرهای من مجردن و کاری ندارن..همه دهه 50 هستیم..طرف که این سوالو کرد سرشو انداخت پایین و از خجالت اب شد..اشتباه ما سه برادر فقط درس نخوندن بود..تو دوره جنگ کی دل و دماغ درس خوندن داشت همه در فکر حفظ جونشون بودن..بعد از جنگ هم مشکلات زیاد و اثرات مخربی که از جنگ واسمون به یادگار موند باعث ادامه ندادن تحصیلمون شد..حرف اخرم اینه گناه ما در این مملکت فرزند شهید بودنه..مملکتی که با خون شهدا استوار و پابرجا مونده..پس بیایید به یادگاران شهدا بی حرمتی نکنیم..بیایید قدرشناس پدرانشون باشید..به مشکلات خانواده های شهدا رسیدگی کنید..حرف نزنید عمل کنید..خدایا تو این ماه پر فیض و برکت رمضان همه ماهارو ببخش..کسانی که در فکر نابودی این مملکت هستند رو به خاک و خون بکشان....یاعلی مدد