چن تا دوبیتی ..و جملات قصار سنگین

هرکه در سینه دلی داشت به دلداری داد...دل نفرین شده ماست که تنهاست هنوز

دوای درد مرا هیچکس نمی فهمد...فقط بگو به طبیبان دعا کنند مرا..

یوسف مصررا بگوسکه بنام خودمزن...هرپسری عزیزشد یاد پدرنمیکند..

گمنامی تنها برای شهرت پرستان درداور است وگرنه همه اجرها درگمنامیست..محکمه خون شهدا محکمه عدلیست که مارا در ان به محاکمه میکشند

  چشم پاک دختری از جمله ای ترمانده است..........چشمهای پاکش اما خیره بر در مانده است

روی دیوار اتاق کوچک تنهایی اش......عکس بابایش کنار شعر مادر مانده است

چه سکوتی تمام دنیا را فرا میگرفت ..اگر هرکس به اندازه صداقتش حرف میزد..

گاهی با خود فکرمیکنم درختی که تنها بالای کوه زندگی میکند چرا باید از جنگل فرار کرده باشد..

وقتی خاطره های ادم زیاد میشه دیوار اتاقشون پرعکس میشه..اما همیشه دلت واسه اونی تنگ میشه که نمیتونی عکسشو به دیوار بزنی..

به غیر ازخدا به هرانچه امید داشته باشی خدا از همان چیز ناامیدت میکند..

از زشت رویی پرسیدند:ان روز که جمال پخش میکردند کجا بودی؟گفت در وصف کمال

مهربانی نقش هرنقاش نیست.......هرکه نقشی را کشید نقاش نیست

نقش را نقاش معنا میکند.....مهربانی را دل عاشق مهیا میکند

هرچه بد دیدم از این نظم خراب..همه از دیده قسمت دیدم

فقر وبدبختی خود در همه حال...با ترازوی فلک سنجیدم...

عاقبت درخم یک عمرتباه.....واقعیات به من لج کردند...

تا ره چاره بجویم ز زمین...کمرم را به زمین کج کردند

امیدوارم خوشتون اومده باشه...با نظرات خودتون مارو دلگرم کنید