یاورمحرومان حیدرکرار

طبیبا زخم مولا را دوا کن*

طبیبا زخم او آهسته وا کن*

مدارا کن به این فرق شکسته*

که شمشیرش به پیشانی نشسته*

طبیبا قلب زینب را شکستی*

تکلم کن چرا ساکت نشستی*

سکوتت قلب زینب را زند نیش*

مسوزانم سینه ما را از این بیش*

مگر در زخم بیمارت چه خواندی*

که لب بستی و از گفتار ماندی*

به پیشانی بیمارت چه دیدی*

چرا دل از حیات او بریدی*

طبیبا کودکان چشم انتظارند*

بجز بابای ما بابا ندارند*

طبیبا مستمندان بی غذایند*

همه چشم انتظار مرتضایند*

چرا گردیدی از گفتار خاموش*

مگر خواهد شود زینب سیه پوش*

تکلّم کن زبیمارت سخن گو*

ولی آهسته برگوش حسن گو*

طبیب از دیدن زخم علی سوخت*

نگه بر چشم گریان حسن دوخت*

بگفت ای مصطفی را میوۀ دل*

مرا از نسخه بنوشتن چه حاصل*

زمام چاره دیگر دست من نیست*

دوائی بر علی غیر از کفن نیست*

*التماس دعای مخصوص*