1. گاهی انسان آنقدر به رنج عادت میکند که اگر روزی آرامش بیاید، دلش برای زخمهایش تنگ میشود.
2. بزرگی بعضی دلها را باید با ترازوی صبر سنجید، نه با صدای بلند فریادشان.
3. سکوت بعضی آدمها، آوار خاطراتیست که هیچ واژهای جرأت روایتش را ندارد.
4. بعضی نگاهها، خلاصهی هزاران سطر کتاباند؛ اگر اهل خواندن باشی.
5. دردهایی هستند که نه درمان میخواهند و نه دلداری؛ فقط باید کنج دل بمانند تا انسان، انسان بماند.
6. گاهی نبودن کسی، از بودن خیلیها سنگینتر است.
7. خاک، آنگاه مقدس میشود که استخوان مردی در دلش آرام گرفته باشد.
8. انسانهایی هستند که حتی مرگ، حریفِ نامشان نمیشود؛ چون تاریخ با دستان آنها نوشته شده.
9. بعضی زخمها، تاجاند؛ فقط چون روی پیشانی انسانهای بزرگ نشستهاند.
10. اگر دل، آینه باشد، شکستناش صدا ندارد؛ اما هر تکهاش، آسمانی را میسوزاند.